Bez kategorii

Gdzie ta energia? Chęci? Motywacja?

10 sierpnia 2022

Od kilku dni snułam się z kąta w kąt szukając sobie zajęcia, a tak naprawdę pracy. Niby miałam do wykonania zlecenie. Niby mogłam robić tysiące rzeczy – kolejną lekcję kursu, teksty na social media, sesje, nowy projket… I niby chciałam, ale no właśnie – coś mnie zatrzymywało.

Czułam się źle. Lekki marazm. Utknięcie. Jakiś rodzaj bezsensu i brak wiary w siebie.

To było dość dziwne, a jednocześnie bardzo mi znane. Już nie w wersji, w której mam do siebie mnóstwo pretensji, ale bardziej soft. Takiej, że niby pracuję, ale… no właśnie – wolę robić inne rzeczy.

W takich momentach staram się być uważniejsza na samą siebie. Obserwowałam więc i zadawałam sobie pytania. Przychodziły logiczne odpowiedzi – potrzebuejsz strategii! Planu! Ktoś Cię musi poprawdzić i to rozkwitnie! A czasem smutne stwierdzenia: A może Ty się do tego nie nadajesz? Może powinnaś pracować dla kogoś?

W głębi serca jednak wiedziałam, że chodzi o coś innego. Byłam też w trakcie czytania wspaniałej książki „Uwięzieni w słowach rodziców” Agnieszki Kozak i Jacka Wasilewskiego oraz po obejrzeniu tureckiego serialu o ustawieniach systemowych (genialny!) na netflixie Another Self. Poruszyło mnie to od środka. Coś ewidentnie wołało mnie z wnętrza…

Z tym czymś wyszłam na słońce. Skupiłam się i poprosiłam siebie samą, bym mogła to zobaczyć. Nagle spłynęła do mnie jasna myśl, słowa, w które uwierzyłam dawno, dawno temu…

Jeśli nie pracujesz nie jesteś wartościowa.

Sprawdziłam testem mięśniowym.. Wierzyłam w to mocno. Te słowa uderzyły mnie i zobaczyłam wyraźnie skąd przyszły i jak bardzo wpływały na moje życie. Zwłaszcza na czas wolny, którego starałam się nie mieć, a jednocześnie chciałam go mieć cały czas, by udowodnić (komu? czemu?), że się myli, co do mojej wartości…

Lecz, gdy chcemy coś komuś udowadniać.. No właśnie. To znaczy, że sami w jakiejś mierze w to wątpimy.

Popracowałam ze sobą tak jak to robię z klientami na sesjach indywidualnych. Rozbroiłam to przekonanie i poczułam, że głęboko w sercu wiem i zawsze wiedziałam, że człowiek jest wartością sama w sobie. Niezależnie od tego, czy robi coś w życiu, czy nie. Ale o sobie myślałam inaczej i to stworzyło ogromny wewnętrzny konflikt. Ten konflikt konsumował moje chęci, energię do działania, konkret, wiarę w siebie…

Gdy przestałam tak myśleć o sobie – jestem mniej wartościowa, gdy nie pracuję – wróciła radość, energia, chęć do działania, ale też chęć na zabawę! Zeszła presja, przymus, chęć udowadniania. Pojawiło się coś prostego, miękkiego, wdzięczność za życie…

Za każdym zastojem, brakiem motywacji, chęci, energii coś stoi. Coś, co może być niezauważane, bo stanowi tło zdarzeń i było od zawsze. Jednakże przychodzi taki czas, gdy możemy coś z tym zrobić. Otworzyć się na naturalny przepływ, motywację, działanie z miejsca radości. Gdy WARTOŚĆ wypływa z naszego JESTEM nie trzeba już niczego udowadniać. Można tworzyć! Można być radośnie w relacji z drugim człowiekiem, można bawić się z dziećmi, czy z mnóstwem energii doprowadzić wymarzony projekt do końca. 

Dzisiejsze odkrycie poruszyło moją energią. Jestem wdzięczna za zastój i za to, że mądrość zatrzymała mnie nie dając mi efektów ani energii do pracy. Dzięki temu MUSIAŁAM się zatrzymać i poszukać głębiej.

Odczarowałam stare zaklęcie dotyczące wartości i pracy. Zaklęcie, które rozkazywało mi, bym się wzięła do roboty, bo inaczej nie jestem pożyteczna. Jako buntowniczka walczyłam z tym, w co uwierzyłam, a dziś w końcu mogłam jasno zobaczyć jak wielkie to kłamstwo…

I Ciebie zapraszam do odczarowanie zaklęć, które nie pozwalają Ci się cieszyć sobą, życiem, wolnym czasem, innymi, pracą, czymkolwiek, co Cię otacza. Gdy przestajemy wierzyć w kłamstwa może się wyłonić to, co prawdziwe. 

Leave a Comment

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *